Het Berrefonds
maakt het verlies van een kind zachter.
Het Berrefonds werd opgericht door Christine en Wouter. Ze verloren hun zoontje Berre drie maanden na de geboorte. Hij stierf in hun armen, zacht, vredig en in de best mogelijke omstandigheden.
De maanden na het verlies van Berre* draaide de wereld door zonder ons. Het leek alsof het verdriet geen einde kende.
Christine, toen vroedvrouw, moest na een paar maanden terug gaan werken, maar dat lukte niet. Haar verdriet was te groot. Ze wilde wel iets betekenen voor al die andere ouders die hetzelfde meemaakten.
Tijdens onze tweede zwangerschap kregen we een idee: herinneringsdozen maken voor andere ouders die in dezelfde situatie terecht kwamen. We maakten de eerste versie, naaiden enkele hemdjes en dekentjes en bij de geboorte van onze tweede zoon werd ook het Berrefonds geboren. We vroegen als geboortegeschenk geld om zo de eerste koester dozen te maken.
Het Berrefonds bezorgt ondertussen aan alle Vlaamse en Brusselse kraamklinieken Koesterkoffers, een houvast voor ouders die een kindje verloren.
De Koesterkoffer bevat alles om de identiteit van het kindje vast te leggen, zodat ouders achteraf over hun kind kunnen vertellen aan iedereen die hem of haar niet heeft gezien. De koffer koestert de herinneringen aan hun kindje, voor later, om zelf niet te vergeten.
Wat er in de Koesterkoffer zit, wordt samengesteld op basis van gesprekken met ouders. Er wordt geluisterd naar wat zij hebben gemist en waar zij nood aan hadden op één van de moeilijkste momenten in hun leven. Ik zag voor de eerste keer een gevulde koesterkoffer bij Ellen en Steven en voelde hoe belangrijk de koffer voor hen was en nog steeds is.
Onlangs werd er een washandje toegevoegd aan de koffer. Een koppel vertelde aan het Berrefondsteam dat ze het washandje, dat ze van het ziekenhuis mochten gebruiken om hun kindje een eerste en een laatste keer te wassen,wilden bijhouden. Het was een ruw en versleten katoenen lapje, maar het kreeg zoveel betekenis omdat het de geur van hun kindje vasthield en er een intense herinnering aan vasthing. De ouders namen het lapje stiekem mee naar huis en vertelden daar later over tijdens een inloopmoment in het Koesterhuis.
Na dat verhaal wist het Berrefondsteam dat er een washandje in de Koesterkoffer moest komen. Een mooi en zacht exemplaar met zeepblaadjes zonder geur. Een washandje dat ouders, zonder schuldgevoel, kunnen bijhouden in hun koffer, om er later nog eens aan te ruiken.
Het Berrefonds maakt ook kleertjes die je zo klein niet kunt kopen en die ouders voorbereiden op hoe klein hun kindje zal zijn wanneer het wordt geboren, want daar hebben ze vaak geen idee van.
Wikkeldoekjes waarin ze hun kindje kunnen inpakken wanneer het er is. Het kindje is soms zo fragiel omdat het nog niet klaar is om uit de warme, zachte vruchtzak te komen. Het is zo kwetsbaar dat ouders het amper durven aan te raken. De wikkeldoek geeft hun kindje een veilige warmte om zacht en geborgen afscheid te kunnen nemen.
Met liefde gemaakt door de warme handen van de vele vrijwilligers van het Berrefonds.
Ik ken vooral het Koesterbandje. Het bandje met de witte parel en het rode hartje dat voor verbinding zorgt tussen het overleden kindje en het gezin waarin het is geboren.
Ouders vragen me vaak om de koesterparel in een blijvend koesterjuweel te verwerken, als tastbare herinnering.
Het Berrefonds heeft ook een warme plek waar ouders en hun ruime kring terecht kunnen voor een babbel, een luisterend oor of gewoon warme gezelligheid zonder woorden.
Deze hartverwarmende plek vind je in het koesterhuis in Antwerpen, Kortrijk en binnenkort ook in Hasselt.
‘We doen hier niet aan therapie, maar wat we doen is wel enorm therapeutisch,’
Het Berrefonds zorgt ervoor dat ouders hun kind kunnen blijven koesteren, hun herinneringen kunnen delen met familie en vrienden, broertjes en zusjes. Het zorgt ervoor dat ouders hun verhaal kunnen doen. Het laat zien dat hun rouw er mag zijn zolang het nodig is. Het geeft ouders en hun omgeving handvatten om het verlies samen te kunnen dragen en in het beste geval de kracht te vinden om stilaan de draad terug op te nemen.
Voor de vele ouders die een kind hebben verloren, steun ik met veel bewondering het Berrefonds en mag ik mezelf een ‘held van het Berrefonds’ noemen. Terwijl zij de echte helden zijn.