Sofie vroeg mij om een juweel te maken zodat ze haar papa overal mee naartoe kan nemen. Een houvast om dicht bij zich te dragen en hem al het moois te laten zien dat zij nog zal beleven zonder hem.
Ze koos voor haar naam in het handschrift van haar papa, zoals hij het in het reisverslag van hun laatste reis geschreven heeft, afgewerkt met een betekenisvol steentje. Tijdens hun tochten deelden ze hun liefde voor de natuur en maakten ze telkens een stapel stenen op een belangrijke plek, een eeuwenoude traditie van bergwandelaars met in elke cultuur een andere betekenis.
Silke droomde al van toen ze nog kind was van haar huwelijk, een mooie dag waar haar papa absoluut deel van uit zou maken. Als herinnering aan hem koos Silke voor een ring met een steen vol betekenis en zijn handschrift erin.
Via haar ring is hij nu elke dag in haar gedachten en zal hij ook ooit op die mooie dag bij haar zijn.
Voor Stijn maakte ik een pin met de vingerafdruk van de linker ringvinger van hun* papa, de vinger waar hij zijn trouwring droeg. Een eenvoudig juweel met een bijzondere betekenis om dicht bij hun* hart te dragen op speciale dagen, om te koesteren en het verhaal erachter enkel te delen met wie dicht bij hen* staat, als een geheimpje.
Stijn koos voor een pin omdat die* op elke reis samen met hun* papa naar een mooie pin zocht in zo’n typische souvenirwinkel.
* Stijn is non-binair, geen man of vrouw. Het voelt voor Stijn beter om die/hen/hun te gebruiken.
Het verhaal van Sofie, Silke, Stijn en Hilde heeft een bijzondere plek in mijn boek 'Schoonheid in verlies'.
Een boek met verbindende verhalen van mensen die iemand verloren hebben, stuk voor stuk uniek en rouwend op hun eigen manier.